อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 31 วันที่ 8 พ.ย. 55

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 31 วันที่ 8 พ.ย. 55

“แล้วคุณเคยไปเจอเด็กคนนั้นมั้ยครับ ว่าเขาเป็นยังไง”
ถนอมมองดวง
“ฉันว่าเขาคงโตมาเป็นเด็กที่ดี ไม่เหมือนกับพ่อของเขา ที่ทำตัวน่ารังเกียจ”
“ไม่หรอกครับ ผมเองก็เป็นเด็กที่ถูกทิ้งเหมือนกัน แต่ผมก็ไม่เคยคิดน้อยใจพวกท่านนะครับ ผมเชื่อว่าทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง และมันก็มีน้ำหนักมากพอ”
ถนอมน้ำตาคลอเบ้าที่ได้ยินดวงพูดแบบนั้น
“เธอนี่ช่างเป็นคนดีจริงๆ”
“เอาล่ะครับ ต่อไปผมจะเล่าความลับของผมบ้าง”

หนูดีเดินเข้ามาพอดี แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นเพราะม่านบังเธออยู่ เธอได้ยินสิ่งที่ดวงพูด เธอจึงยืนแอบฟังด้วย ส่วนสายมุกเธอก็เงี่ยหูฟังเต็มที่
“ผมน่ะ ก็เป็นแค่คนเข็นผักในตลาดคนนึง บ้านก็ไม่มีจะอยู่ แถมยังกำพร้า แต่ผมดันไปหลงรักดอกฟ้าที่แค่คิดยังไม่สิทธิ์เลยครับ”
หนูดีได้ยินแอบอมยิ้ม คิดว่าเป็นตัวเอง...ดวงนึกถึงตอนที่เขาได้รู้จักสายมุกครั้งแรก และเหตุการณ์ต่างๆที่ใช้ช่วงเวลาผ่านมาด้วยกัน...
“โลกผมจากที่ไม่มีอะไรน่าสนใจ แต่พอได้รู้จักเธอ มันก็ดูสดใสไปหมด มันเริ่มต้นแค่ความสุขจากรอยยิ้มเล็กๆ พอนานวันเข้ามันก็มากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้ก็เหมือนว่า ผมควบคุมความรู้สึกเหล่านั้นไม่ได้ ไม่รู้ว่ามันมากขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีผมอยากเจอเธอคนแรกตอนที่ตื่น และอยากเจอเธอคนสุดท้ายก่อนนอน ผมมีความสุขที่เห็นเธอยิ้ม และทรมานทุกครั้งที่เราห่างกัน เหตุผลเดียวที่ผมยอมไปอยู่ที่บ้านของคุณนายสร้อยเพชร ก็เพื่อจะได้อยู่ใกล้เธอ ผมพยายามหนีใจตัวเองไปคบคนอื่นแต่มันก็ยิ่งทรมาน ผมนี่ช่างไม่เจียมตัวเอาซะเลย”
หนูดีที่ยืนฟังอยู่ถึงกับหน้าเสีย เมื่อรู้ว่าคนที่ดวงรักคือสายมุกเพื่อนของตน หนูดีเศร้า...ถนอมมองดวง
“ความรักมันเป็นแบบนี้แหละ ถ้ารักไปแล้ว เราควบคุมตัวเองลำบาก”
“ผมควรทำยังไงต่อไปดีครับ ผมไม่มีอะไรคู่ควรกับเธอเลย แต่ดูเหมือนเหตุผลพวกนี้มันไม่พอจะทำให้ผมหยุด”
ถนอมชำเลืองมองที่ระเบียง
“เคยได้ยินมั้ย อะไรที่มันเป็นของเรา มันก็จะเป็นของเรา แต่ถ้ามันไม่ใช่ ฝืนให้ตายมันก็ไม่ใช่...ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ อย่าทำให้มันยากเกินไปนัก”
“ขอบคุณมากนะครับ แต่ผมก็ยังไม่มีคำตอบให้กับมันหรอก”
หนูดีที่แอบฟังทำใจไม่ได้ เดินออกไปจากตรงนั้น ส่วนสายมุกพอได้ฟังถึงกับทรุดลงไปนั่ง ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน
หนูดีเข้ามานั่งเหม่อบนรถตัวเอง สับสนไปหมด เธอนึกถึงตอนที่เธอถามสายมุกว่าชอบดวงมั้ย สายมุกปฏิเสธและนึกถึงตอนที่เธอขอโอกาสดวงแล้วดวงบอกว่าเขาชอบคนอื่นอยู่แล้ว หนูดีสับสนไปหมด
“สายมุกดีกว่าฉันยังไงนะดวง ทำไมเธอต้องรักสายมุกด้วย”

ถนอมตะโกนเรียกสายมุกที่แอบอยู่ที่ระเบียง
“เข้ามาเถอะ ดวงเขาไปแล้ว”
สายมุกค่อยๆก้าวเข้ามาอย่างทำอะไรไม่ถูก
“ทีนี้ก็เข้าใจแล้วใช่มั้ยว่าเขารู้สึกยังไง”
“ขอบคุณนะคะ แต่มุกก็ยังทำอะไรไม่ถูกอยู่ดี”
“ปล่อยไปตามธรรมชาติ”
“อ้อ...มุกเสียใจเรื่องลูกคุณด้วยนะคะ ถ้าคุณอยากตามหาเขา มุกมีคนที่พอช่วยได้นะคะ”
“ไม่จำเป็นหรอก...ฉันรู้แล้ว”
“งั้นก็ต้องเปลี่ยนคำพูดเป็น...ดีใจด้วยนะคะ ขอให้คุณกับลูกได้มาอยู่ด้วยกัน”
“ขอบคุณมาก”
สายมุกหน้าตายังงงๆ ทำอะไรไม่ถูกเรื่องดวง

ค่ำนั้น คุณนายสร้อยเพชรนั่งอยู่ในห้องรับแขก กำลังครุ่นคิดถึงคนที่จะชนะการประกวดครั้งนี้ สายมุกนั่งเหม่อๆ คุณนายสร้อยเพชรหันไปถามพะวง
“แกว่าใครควรจะได้เป็นจุดขายของตลาดเราดี”
“ใครก็น่าปวดหัวหมดนะคะ”
“นั่นน่ะสิ ดูจะไม่รอดซักคนเลยนะ” คุณนายสร้อยเพชรหันไปถามสายมุก “ใครดีมุก”
สายมุกเหม่อไม่ได้ยิน
“ยายมุก”
สายมุกสะดุ้ง
“คะ”
“เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ยลูก...ห๊า”
“เปล่าค่ะ”
“เลือกใครมาเป็นจุดขายของตลาดดีลูก”
“ไม่รู้สิคะ”
“อ้าว...ลูกตอบแบบนี้ แม่จะไปถามใครได้”
สายมุกตอบส่งๆ
“งั้นก็ไม่ต้องเลือกละกันค่ะ ทำสกู๊ฟส่งสื่อมวลชนมันทุกคนนั่นแหละ มุกขอตัวนะคะ”
สายมุกเดินขึ้นไปบนห้อง คุณนายสร้อยเพชรคิดตามคำลูกสาวแล้วคล้อยตาม
“ก็ดีเหมือนกันนะ ถ้ามันไม่โดดเด่นซักอัน เราก็เน้นปริมาณไปซะเลย”
“กลายเป็นตลาดของแปลกงี้”
“อืม ก็ดีเหมือนกันนะ”
“คุณมุกทำตัวประหลาดนะคะคุณนาย”
คุณนายสร้อยเพชรชำเลืองตามองถอนหายใจ หนูดีเข้ามาในบ้านพอดี
“หนูมาหาสายมุกค่ะ สายมุกอยู่บ้านมั้ยคะ”
“ไม่อยู่หรอก”
พะวงหน้าเหวอ
“อ้าวคุณนาย!”
“แล้วดวงละคะ”
“ไม่อยู่เหมือนกัน...แต่เธอมาก็ดีแล้วหนูดี ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับเธอหน่อย”
“กับหนูเนี่ยเหรอคะ”
หนูดีงงๆ คุณนายสร้อยเพชรมองหนูดีไม่เป็นมิตร

คุณนายสร้อยเพชรออกมาคุยกับหนูดีที่สนามหน้าบ้าน
“คุณแม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับหนูดีเหรอคะ”
“ฉันรู้แผนของเธอนะหนูดี”
หนูดีงงๆ
“แผน”
“ก็เกี่ยวนายดวงไง”
หนูดีอึ้ง
“คุณแม่รู้”
“นั่นไง...ฉันกะแล้ว คนอย่างเธอไม่ได้เข้ามาอย่างหวังดีแน่ๆ”
หนูดีไม่เข้าใจ
“คุณแม่พูดถึงเรื่อง...”
“ก็เรื่องสมบัติของไอ้ดวงนั่นไง ฉันรู้นะ ว่าเธอเห็นว่าไอ้ดวงมันโง่มันซื่อ ก็เลยวางแผนจะฮุบเงินหวยของมันใช่มั้ยล่ะ”
หนูดีงงๆ
“หนูเนี่ยเหรอคะ”
“ฉันเตือนเธอไว้ก่อนนะ แผนนี้ฉันวางมานานแล้ว ฉันลงทุนให้ไอ้ดวงมาอยู่บ้าน ให้เงินมันยืมทำโน่นทำนี่ ฉันลงทุนไปตั้งเท่าไหร่ เงินนั่นควรจะเป็นของฉัน เข้าใจมั้ย เธอจะมาแค่เอาตัวเข้าแลกตัดหน้าฉันเนี่ย มันไม่ดีหรอก ฉันไม่อยากจะเป็นศัตรูด้วย”
หนูดีอึ้งๆ
“อ๋อ...ที่คุณแม่ทำทั้งหมดนั่น เพราะหวังจากดวงเรื่องเงินหรอกเหรอคะ”
“อย่าพูดมากกันเลยน่า ฉันขอเตือนเธอแค่นี้ อย่าทับไลน์กัน”
“แปลว่า...ยายมุกก็ต้องรู้เรื่องนี้ด้วย”
“อย่าโยงอะไรไปเรื่อย แค่ถอยไปก็พอ โอเค๊”
หนูดีผิดหวังกับตัวคุณนายสร้อยเพชร เธอเดินออกไปจากบ้านอย่างสับสน

หนูดีจอดรถริมถนน ผิดหวังกับสายมุกและคุณนายสร้อยเพชรมาก
“ทำไมพวกเธอเป็นคนแบบนี้ เธอไม่น่าเป็นเพื่อนฉันเลยสายมุก ฉันจะไม่มีวันยอมให้พวกเธอทำร้ายดวง ทำไมดวงต้องรักคนอย่างเธอด้วย”
หนูดีก้มหน้าร้องไห้กับพวงมาลัย

สายมุกสับสนไปหมด ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี เธอจะเดินออกจากห้องไป เธอก็ถอยกลับมานั่ง แต่เธอก็ว้าวุ่นจะออกจากห้องอีก แต่ก็กลับมานั่ง วนไปวนมาอยู่แบบนี้ ในหัวในได้ยินเสียงของดวงที่สารภาพความในใจให้ถนอมฟัง ในที่สุดหญิงสาวก็ทนไม่ไหว ออกไปจากห้องจนได้
สายมุกเดินมาหน้าบ้าน เจอดวงที่เพิ่งกลับบ้านมาพอดี เธอมองดวงหายใจถี่รวบรวมความกล้า ดวงงงๆไม่เข้าใจนักว่าเธอเป็นอะไร
“ผมขอตัวขึ้นบ้านก่อนนะครับ”
“ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”
ดวงงงๆ
“คุณต้องมากับฉัน”
สายมุกจูงมือดวงเปิดประตูรถให้ดวงขึ้นไปนั่ง แล้วขับออกไปจากบ้านทันที...สายมุกขับรถพาดวงมาที่ตลาดซึ่งเงียบสนิท ไร้ผู้คน ดวงงงๆไม่เข้าใจ
“คุณพาผมมาที่นี่ทำไม”
“เพราะเราเจอกันที่นี่”
“แล้ว…”
“ฉันมีเรื่องจะถาม ขอให้คุณตอบความจริง”
“ถามอะไรครับ”
“คุณดีกับฉันทำไม ทำไมคุณต้องทำให้ฉันรู้สึกพิเศษเสมอ...ทำไม”
ดวงชะงัก
“เอ่อ...”
“คุณยังไม่ต้องตอบ คุณฟังเรื่องฉันก่อนก็แล้วกัน”

สายมุกมองหาที่เข้าไป เห็นหลืบหนึ่งก็วิ่งเข้าไปหลบตรงมุมมืดตรงนั้น
“ไม่ต้องตามฉันมา”
ดวงงงๆ
“คุณจะไปไหน”
“ถ้าเห็นหน้าคุณแล้วฉันจะเขิน”
สายมุกเข้าไปหลบมุมมืด โดยมีดวงยืนฟังอยู่ห่างๆ
“ก่อนหน้านี้ชีวิตฉันก็เหมือนลูกคุณหนูทั่วไป อยากได้อะไรก็ได้มาง่ายๆ ไม่เคยต้องลำบาก ไม่เคยต้องคิดถึงคนอื่น มันไม่ได้พิเศษอะไรเลย จนเมื่อฉันได้เจอคนๆนึง เขาเป็นคนธรรมดา แต่เขาเห็นค่าของชีวิตคนอื่น ชีวิตเขาใส่ใจแต่เรื่องคนอื่น มากกว่าตัวเขาเองด้วยซ้ำ เขาทำให้ชีวิตฉันมีความหมาย ฉันมีความสุขที่ได้อยู่กับเขา แล้วก็คิดถึงเมื่อห่างกัน ตลอดเวลาฉันไม่ค่อยแน่ใจนักว่าความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร แต่พอเห็นเขาสนใจคนอื่นมากกว่าตัวฉัน ฉันเริ่มกระวนกระวายใจอย่างบอกไม่ถูก แต่พอฉันรู้ใจเขา ฉันรู้ทันทีว่าฉันอยากใช้เวลาที่เหลืออยู่ในชีวิตฉันอยู่กับคนๆนี้ ทั้งที่ฉันก็ไม่แน่ใจหรอกว่ามันจะเป็นไปได้แค่ไหน คุณว่าความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร”
ตลอดเวลาที่ดวงฟัง เขาก็อึ้งไปไม่น้อย เขาค่อยๆเดินไปหา สายมุกอายเกินกว่าจะสบตาเขา
“ตอบฉันทีว่าความรู้สึกเหล่านี้...คืออะไร”
“สิ่งที่คุณพูด...คุณกำลังพูดความรู้สึกตัวเอง หรือความรู้สึกผมกันแน่”
สายมุกโผเข้ากอดดวงแน่น ดวงอึ้งไปแต่เขาก็กอดตอบ ทั้งคู่ยิ้มมีความสุข พอทั้งคู่แยกกันสายมุกทรุดลงไปกองกับพื้น
“คุณ เป็นอะไรรึเปล่า”
“สงสัยทำอะไรเร็วไปหน่อย”
“ยังไม่ได้กินยาใช่มั้ย”
ทั้งคู่ต่างก็หัวเราะให้กันกับสิ่งที่เกิดขึ้น

เมื่อกลับมาที่บ้าน ดวงเข้าห้อง ยังไม่หายตื่นเต้น ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่...สายมุกเองเข้าห้องก็ยังไม่หายตื่นเต้นเช่นกัน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ดีใจล้นกลิ้งไปมาบนเตียง ทันใดนั้นรูปเธอที่ถ่ายกับหนูดีที่วางบนหัวเตียงก็ร่วงลงมา สายมุกหยิบขึ้นดู
“ฉันจะบอกหนูดียังไงละเนี่ย”
สายมุกถอนหายใจเครียด

วันใหม่...สายมุกนั่งอยู่ในร้านอาหาร ถอนหายใจรวบรวมความกล้า หนูดีเดินมาหน้าตาไม่เป็นมิตรนัก สายมุกยิ้มให้
“หวัดดี”
“นัดฉันมามีเรื่องอะไร”
“ก็เพื่อนกัน...นัดกันกินข้าวกัน ไม่ต้องมีเรื่องอะไรก็ได้มั้ง”
“แน่ใจเหรอ พักหลังเธอก็ไม่เห็นว่าจะอยากกินข้าวกับฉันนี่”
สายมุกแปลกใจ
“เธอดูแปลกๆไปนะหนูดี”
“ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้แหละ ใครดีมาฉันก็ดีตอบ แต่ถ้าไม่ดี...ฉันก็ไม่ไว้หน้าเหมือนกัน”
“ไม่ได้ว่าฉันอยู่ใช่ป่ะ”
“ยังไม่ทันทำอะไร ก็ร้อนตัวแล้วเหรอ”
“งงไปหมดแล้ว”
“พูดมาตรงๆเลยดีกว่า เธอนัดฉันมามีอะไร”
“เอาไว้วันหลังดีกว่า วันนี้ดูเธออารมณ์ไม่ค่อยดี”
“เรื่องดวงใช่มั้ย”
สายมุกชะงัก
“เธอรู้”
“ฉันรู้ทุกอย่าง แล้วฉันก็บอกเธอว่า ฉันไม่ยอมให้เธอทำแบบนั้นกับดวงหรอก”
สายมุกไม่เข้าใจ
“ทำไม”
“ก็เพราะคนอย่างเธอไม่คู่ควรกับคนดีๆอย่างดวงน่ะสิ ฉันจะขัดขวางทุกอย่างเท่าที่ฉันจะทำได้ เพื่อไม่ให้เธอได้ในสิ่งที่เธอหวัง”
สายมุกช็อคไปกับสิ่งที่ได้ยิน
“ตลอดเวลาที่เราเป็นเพื่อนกัน ฉันดีกับเธอมาตลอดนะมุก แต่นั่นเพราะฉันไม่รู้ว่าเธอแล้วก็ที่บ้านของเธอเป็นแบบนี้ ต่อไปนี้เราไม่ต้องมาเป็นเพื่อนกันอีก แล้วฉันก็จะปฏิบัติต่อเธอแบบที่เพื่อนเขาไม่ทำกัน”
สายมุกตะลึง
“มันต้องขนาดนั้นเลยเหรอ เป็นเพื่อนก็ไม่ได้เลยเหรอ”
หนูดีส่ายหน้า
“เธอทำให้ฉันผิดหวังในตัวเธอมากเลยนะสายมุก”
หนูดีลุกออกไปจากโต๊ะ สายมุกยังอึ้งๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่รู้จะทำยังไง

หนูดีมาช่วยดวงขายขนมที่แผง
“ดวงชิมขนมใหม่ที่ฉันไปลองเอามาหน่อยสิ อร่อยมั้ย”
หนูดีหยิบขนมจะป้อน ดวงยิ้มๆ หยิบจากมือหนูดีมากินเอง หนูดีไม่พอใจนัก
“ก็อร่อยดีครับ”
“เดี๋ยวเย็นนี้เราไปกินข้าวด้วยกันนะ”
“ผมไม่ว่างน่ะครับ”
“งานดวงก็หมดแล้วนี่ ต้องไปทำอะไรอีกล่ะ”
“ผมมีนัดแล้วน่ะครับ”
หนูดีแสดงอาการไม่พอใจชัดเจน
“สายมุกเหรอ”
ดวงยิ้มๆไม่ตอบอะไร
“ถ้าฉันไม่ให้ไปล่ะ”
ดวงชะงัก
“คุณหนูดีครับ อย่าทำให้ผมลำบากใจเลย”
หนูดีเสียงแข็ง
“ฉันไม่ให้ไป”
“คุณหนูดีครับ คุณเป็นเพื่อนที่ดีของผมนะครับ”
“งั้นก็ต้องเชื่อเพื่อน เพราะเพื่อนน่ะทำทุกอย่างด้วยความหวังดี”
ดวงลำบากใจ
“ตกลงฉันเป็นคนเลือกร้านก็แล้วกันนะ ร้านอะไรดีนะ...”
ดวงลำบากใจ ไม่รู้จะทำยังไง

ซันโทรศัพท์หาแหววแต่แหววไม่รับ ซันเลยฝากข้อความไว้
“โทรหาทำไมไม่รับเลย ที่นัดกันว่าจะมากินข้าวเย็นที่บ้านด้วยกันวันนี้น่ะ จะมามั้ย รออยู่นะ”
ซันวางโทรศัพท์เหงาๆ อาซ้งเดินออกมาเห็นหน้าซันเศร้าๆ
“เป็นอะไร ทำหน้ายังกับหมาเหงา”
ซันถอนหายใจใส่
“คุยด้วยก็ไม่คุย หยิ่งนะเอ็งน่ะ”
“พ่อจะไปทำอะไรก็ไปทำเถอะ”
“นี่พาไปโรงพยาบาลหน่อยสิ”
“เป็นอะไรขึ้นมาอีกล่ะ”
“ไม่ใช่ ก็จะไปหาไอ้คนๆนั้นนั่นล่ะ”
“ฟ้าจะไม่ให้เจอ ก็ยังจะพยายามอยู่อีกเนาะ”
“มันเป็นเรื่องสำคัญเว้ย เอ็งไม่รู้อะไรอย่าพูดมาก แค่พาไปก็พอ”
“ไปเองเถอะพ่อ ฉันเฝ้าร้านให้ละกัน”
“ไอ้นี่”
อาซ้งส่ายหน้าระอาลูกชาย

พยาบาลเอาเอกสารมาให้ถนอมเซ็น
“จริงๆก็น่าจะพักต่ออีกซักวันสองวันนะคะ เผื่อมีอะไรฉุกเฉิน”
“ผมดีขึ้นแล้วครับ อยู่ไปก็เปลืองเงินเปล่าๆ”
“แต่ค่าใช้จ่ายทั้งหมด มีคนจ่ายให้คุณแล้วนะคะ”
“ใครกัน...”
“ก็ผู้ชายที่มาเยี่ยมคุณบ่อยนั่นแหละค่ะ”
ถนอมอึ้งไป
“ดวง...”
“เขายังฝากนี่มาให้คุณด้วยค่ะ”
พยาบาลยื่นซองบางอย่างให้ ถนอมหยิบมาเปิดดูเป็นสมุดบัญชีที่มีเลขหลักร้อยล้าน พร้อมจดหมายถนอมเปิดอ่าน
“ผมส่งสิ่งนี้ให้เพื่อบอกว่าเงินนี่เป็นของคุณนะครับ”
ถนอมอ่านแล้วน้ำตาคลอกับสิ่งที่ดวงทำ

อาซ้งเดินเข้ามาในโรงพยาบาล ในมือกำกระเป๋าสตางค์ของถนอมแน่น อาซ้งไม่รู้ว่าถนอมคือคนไหน
“หน้าตาก็ไม่รู้จัก ไอ้ซันนะไอ้ซัน”
อาซ้งเดินไป ถนอมก็เดินสวนเข้ามา อาซ้งไม่รู้จักหน้าเลยไม่รู้

อาซ้งรีบเดินมาที่ห้องพักฟื้นเปิดม่านก็พบว่าไม่มีใครอยู่แล้ว
“เอาอีกละ เป็นแบบนี้อีกละ”
พยาบาลเดินเข้ามาพอดี
“มาเยี่ยมคนไข้เหรอคะ”
“ใช่...คนไข้ที่ถูกแทงมาน่ะ”
“เพิ่งออกไปเมื่อกี้นี้เองค่ะ”
อาซ้งเสียดายที่คลาดนิดเดียว
“ตกลงฟ้าไม่อยากให้เจอกันจริงๆใช่มั้ยเนี่ย”
อาซ้งเจ็บใจ

คนเดินกรูเฮกันไปหน้าตลาดผ่านแผงไข่ไป ซันยังนั่งหงอยไม่สนใจ ชาวบ้านเดินมาทักซัน
“ไม่ไปดูเขามาถ่ายแบบกันเหรอ”
ซันส่ายหน้า
“ไม่เอา”
“ก็เห็นเขาบอกว่านางแหววเป็นนางแบบด้วย มันเป็นดาราตั้งแต่เมื่อไหร่”
“แหววเหรอ”

ซันวิ่งออกไปจากแผงโดยไม่สนใจใคร รีบไปหาแหวว
แหววในชุดเซ็กซี่ยืนโพสท่าอยู่หน้าตลาด มีอุปกรณ์เซ็ตใหญ่สำหรับถ่ายภาพ ชาวบ้านมุงกันมากมาย

“ดูนางแหววสิ สวยเนอะ”
ซันชะเง้อดูแหวว ยิ้มดีใจที่ได้เห็นหน้าและได้ยินคนชมว่าแหววสวย การถ่ายถึงเวลาพักพอดี ช่างแต่งหน้าเข้าซับหน้า มีคนกางร่มคอยพัดให้แหวว ซันรีบเดินดุ่มๆเข้าไปทันที
“แหวว แหวว”
แหววมองซันอายๆ ไม่อยากทำท่าทีสนิท
“นึกแล้วว่าต้องทำงานถึงไม่รับโทรศัพท์ เพราะปกติแหววไม่ใช่คนแบบนั้น”
ช่างแต่งหน้าหันมาถามแหวว
“รู้จักคนแบบนี้ด้วยเหรอ”
แหววทำส่ายหน้าทำท่าว่าไม่รู้จัก
“ออกไป เขากำลังทำงานกันอยู่ เขาไม่ให้คนนอกเข้ามาวุ่นวาย”
“ก็บอกสิ ว่าฉันไม่ใช่คนนอก เป็นแฟนแหวว”
“ก็บอกให้ออกไปไง”
ทีมงานเข้ามาพาซันออกไป
“เข้ามาไม่ได้นะครับ ดูได้แต่ไกลๆนะครับ”
ซันหันมาหาแหวว
“แหววบอกสิว่าเรารู้จักกัน”
แหววไม่พูด ทำไม่สนใจ
“แหวว แหวว แหวว”
ซันถูกทีมงานลากออกไป แหววก็แอบสงสาร แต่ทำอะไรไม่ได้มาก...ซันถูกลากมาไว้อีกที่ ทีมงานขู่
“อย่าเข้าไปวุ่นวายอีกนะ ไม่งั้นจะเรียกตำรวจมาจับ”
“แต่ฉันรู้จักคนที่ถ่ายแบบอยู่นะ แกมาทำกับฉันอย่างนี้ไม่ได้”
ซันตื้อจะเข้าไป ทีมงานเริ่มโมโห
“เฮ้ย อยากมีเรื่องรึไง”
แหววเข้ามาห้าม
“พอเถอะ”
“แหววบอกพวกมันสิว่าเรารู้จักกัน”
“อย่าเข้ามาวุ่นวายเลย จะทำให้ลำบากกันทุกฝ่าย”
“แหวว”
ทีมงานหันมาถามแหวว
“ตกลงเป็นคนของคุณรึเปล่าเนี่ย”
“เปล่า”
แหววมองซันเห็นใจ แต่ก็พยายามไกล่เกลี่ยแล้วเดินเข้าไปข้างใน ซันเสียใจที่ได้ยินจากปากแหววแบบนั้น

ถนอมยืนรอแท็กซี่อยู่ อาซ้งเองก็เดินมายืนข้างๆโดยไม่รู้ว่านั่นคือถนอม
“แถวนี้ไม่ค่อยมีแท็กซี่เลยเนอะคุณ”
ถนอมยิ้มรับ อาซ้งถามต่อ
“รอมานานยังเนี่ย”
“สักพักแล้วครับ”
“มาหาหมอเหรอ”
ถนอมพยักหน้ารับ
“คุณก็มาหาหมอเหรอครับ”

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 31 วันที่ 8 พ.ย. 55

ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th