อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 26 วันที่ 1 พ.ย. 55

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 26 วันที่ 1 พ.ย. 55

“อีเด็กปิศาจนั่นน่ะเหรอ”
“แกอย่ามาเรียกลูกฉันแบบนั้นนะ ดูตัวแกเองบ้างรึเปล่า”
“ก็เพราะดูตัวเองนี่แหละ ใครๆเขาก็หาว่าอีแฝดลูกแกเป็นลูกฉันทั้งนั้น”
“เพราะแกน่ะร้ายนัก เอากาแฟปนเปื้อนกัมมันตภาพรังสีร้านแกให้ฉันกิน ลูกเลยออกมาเป็นแบบนั้น”
ลั้นลาฉุนกึก
“อ้าวอีนี่ หาเรื่อง”
“ไม่ได้หาเรื่องเว้ย มาหาลูก ตกลงเห็นหรือไม่เห็น”

“ก็เที่ยวไปไล่หาว่าใครเป็นพ่ออีกละมั้ง ขาดความอุ่นนัก”
“เออ ไอ้ดวง ไปอยู่กับไอ้ดวงแน่ๆเลย”
อั้มเดินออกจากร้านไป ลั้นลามองอย่างเวทนา
“ดีนะเรียกไอ้ดวงว่าพ่อ ถ้าเรียกฉันว่าพ่อ ฉันจะเอานมตบให้คว่ำเลย”

ถนอมนั่งกินข้าวเกรงๆดวง มีแฝดนั่งจ้องหน้าสองคนสลับไปมา
“ไม่ต้องเลี้ยงฉันก็ได้นะ เดี๋ยวฉันจ่ายเองดีกว่า”
ดวงไม่ยอม
“ได้ยังไงครับ เงินคุณอยู่ที่ผมตั้งมากมาย คุณยังไม่เอาไปเลย”
“ไม่ใช่เงินฉันซักหน่อย มันเป็นของเธอต่างหาก”
“ผมบอกแล้วไง ว่ายังไงผมก็ไม่รับไว้หรอก ผมรอที่คุณพร้อมที่จะเอามันไป”
ถนอมส่ายหน้า ยิ้มๆเวทนาตัวเอง ดวงแปลงใจ
“ทำไมละครับ”
“ไม่มีอะไรหรอก”
อยู่ๆแฝดก็จ้องหน้าถนอมแล้วก็พูดขึ้นมา
“พ่อ...พ่อ”
แฝดชี้ให้ดวงดู แล้วเรียกถนอมว่าพ่อ ถนอมร้อนตัว ระแวง ดวงยิ้มๆ
“ไม่ต้องตกใจครับ เด็กคนนี้ก็เรียกทุกคนว่าพ่อไปทั่วแหละ เขาก็เรียกผมว่าพ่อเหมือนกัน”
แฝดยังเรียกไม่หยุด
“พ่อ...พ่อ”
ถนอมมองหน้าดวง
“แต่เธอไม่ใช่พ่อ”
“ผมเป็นพ่อใครไม่ได้หรอกครับ ผมไม่ใช่คนที่ดีพร้อมขนาดนั้น”
“เธอเป็นคนดีเชื่อฉันสิ เธอเป็นพ่อได้ดีกว่าคนบางคนแน่ๆ”
เจ้าของแผงผักเดินมาเรียกดวง
“ดวง ดวง!”
“ครับ”
ถนอมหันไปเห็นเจ้าของแผงผัก รีบลุกออกจากโต๊ะทันที
“ฉันไปก่อนนะ นึกได้ว่ามีธุระ”
ถนอมพยายามหลบหน้าเจ้าของแผงผักเดินหนีไป แต่เจ้าของแผงผักเห็นพอดี ถนอมทำกระเป๋าสตางค์เก่าๆตกไว้
“ไอ้คนนั้นไง คนที่มาทำงานแทนเอ็งเมื่อวาน”
“เหรอครับ”
ดวงหันไปมองหา ถนอมก็หายไปซะแล้ว เจ้าของแผงยืนยัน
“ใช่...ฉันจำได้”
ดวงพึมพำ
“เขาจะทำแบบนั้นทำไม”
“เออ...เดี๋ยวเอ็งไปช่วยขนของเพิ่มอีกหน่อยละกันนะ เดี๋ยวมีเงินพิเศษให้”
“ได้ครับ”
ดวงจะเดินตามเจ้าของแผงไปตาไปสะดุดกับกระเป๋าตังค์ที่ร่วงอยู่ เขาหยิบมาเปิดภายในมีรูปเด็กแบเบาะอยู่คนนึง แฝดมาเกาะขาพร้อมที่จะไปกับดวง

ดวงกับแฝดเดินมาหาซันที่แผงไข่ พร้อมกับกระเป๋าสตางค์ของถนอม
“เฮ้ยไอ้ดวง โผล่มาได้นะวันนี้ พักนี้หายหัวไปเลย”
อาซ้งหันมาถามอย่างห่วงใย
“เป็นไงบ้างดวง ได้ข่าวว่าไปอยู่บ้านคุณนายสร้อยเพชรเหรอ”
“ใช่ครับ”
“บ๊ะ มันเป็นไปได้ยังไงวะเนี่ย อีคุณนายมันเขียมจะตาย”
ซันเห็นด้วยกับพ่อ

“ฉันก็ว่างั้นแหละ ฉันล่ะไม่ไว้ใจเลย”
อาซ้งมองหน้าดวง

“แล้วนี่มันเก็บตังค์ค่าเช่าที่ไปอยู่รึเปล่า”
ดวงส่ายหน้า
“เปล่าหรอก แต่ผมก็ทำสวน ดูแลบ้านให้”
ซันคิดๆ
“แบบนี้ล่ะยิ่งน่ากลัว”
อาซ้งกังวล
“ไปรวบยอดทีเดียวเลยรึเปล่าก็ไม่รู้”
“ไม่หรอกมั้ง”
อาซ้งมองเห็นแฝด
“ตกลงกลายเป็นลูกไปแล้วใช่มั้ยน่ะ”
“นี่ไอ้แฝด กินไข่มะ”
ซันหยิบไข่ชูขึ้นมา แฝดหน้าตาอยากกิน ซันยิ้มๆ
“รับให้ได้ ถึงจะได้กินนะ”
แฝดหน้าตาจริงจัง ซันโยนไข่ไปกี่ใบๆ ก็โดนหัว โดนหน้า แฝดเปื้อนไข่เละเทะ หน้าเซ็งมาก ซันหัวเราะ อาซ้งหันมาดุซัน
“ไปแกล้งมันทำไม”
“นี่พ่อเห็นใจมันเหรอ”
“เปล่า เสียดายของ”
ซันหัวเราะชอบใจ แฝดโกรธเดินหายไป อาซ้งมองเห็นดวงถือกระเป๋าเงินอยู่
“แล้วนั่นอะไรน่ะ”
“อ๋อ...มีคนเขาทำตกไว้ ผมก็ไม่รู้ว่าจะไปหาตัวเขาได้ที่ไหน เลยว่าจะมาฝากอาซ้งไว้ เพราะอาซ้งอยู่ในตลาดตลอด เผื่อเขามาถามหา”
“ไหนอั๊วดูซิ”
ดวงส่งกระเป๋าให้ อาซ้งเปิดดูเห็นรูปตอนแบเบาะของเด็กคนหนึ่ง อาซ้งตกใจ
“อั๊ยหยา...ซี้แล้วอ่า”
ซันสงสัย
“มีอะไรเหรอพ่อ”
อาซ้งจ้องหน้าดวง
“ไปเก็บกระเป๋าตังค์นี่ได้จากตรงไหน”
“ร้านข้าว”
“ลื้อเห็นหน้ามันรึเปล่า”
ดวงพยักหน้า
“เห็น ลุงเขาเป็นคนขายหวยน่ะ แต่ไม่ได้มาขายแถวนี้บ่อยๆหรอกนะ มีอะไรรึเปล่าครับ”
“ขอตัวก่อนนะ อาซัน เฝ้าร้านด้วย”
อาซ้งเดินถือกระเป๋าตังค์เข้าไปในร้าน ซันกับดวงได้แต่มองกันงงๆ
“เหมือนจะมีอะไรนะ”
“คงไม่มีหรอก พักหลังนี่แกก็เป็นแบบนี้แหละ บางทีก็เบลอๆ”
ดวงพยักหน้ารับแต่ก็ยังมองอย่างห่วงๆ

อาซ้งเดินเข้ามาหลังร้าน เขาค้นหาดูตามโต๊ะ ตามลิ้นชัก แล้วก็เจอรูปเด็กที่เขาเพิ่งเก็บจากคนที่เอามาทิ้งในตลาด อาซ้งเอามาเปรียบเทียบ หน้าตาเหมือนเด็กในกระเป๋าตังค์มาก ซ้งเห็นก็ตกใจ
“เหมือนกันมาก...หรือว่า...”

อาซ้งรีบเดินหน้าตื่นออกมากลางวง ดวงกับซันกำลังคุยกัน
“หน้าตามันเป็นยังไง”
ซันงงๆ
“อะไรของพ่อเนี่ย พูดขึ้นมาไม่เกริ่น ไม่อะไรเลย ใครจะเข้าใจ”
“ก็ไอ้เจ้าของกระเป๋าตังค์เนี่ย หน้าตามันเป็นไง”
ดวงอึกอัก
“ก็อธิบายยากเหมือนกันนะครับ”
“บ้านมันอยู่ไหน”
ซันมองหน้าพ่ออย่างไม่เข้าใจ
“อะไรของพ่อเนี่ย ชื่อเขาไอ้ดวงมันยังไม่รู้เลย ถ้ารู้จักบ้านจะเอามาฝากพ่อไว้มั้ยเนี่ย”
อาซ้งมองหน้าดวง
“ดวง...ถ้าเจอเขาอีก พาเขามาเจอฉันเลยนะ เข้าใจมั้ย”
“ครับ”
ซันยิ่งงง
“เป็นอะไรเปล่าเนี่ยพ่อ”
อาซ้งตัดบท
“เออน่า เรื่องของฉัน”
แฝดเดินกลับมาพร้อมกับลากของบางอย่างมาล้างแค้น ทุกคนยังไม่เห็นว่าเป็นอะไร หน้าตาแฝดเคียดแค้นมาก ซันหัวเราะ
“เฮ้ย มันกลับมาจะแก้แค้นเว้ย”
ดวงหันไปดู ยังไม่เห็นว่าด้านหลังแฝดคืออะไรกันแน่ แฝดตะโกนลั่น
“แก้แค้น”
ซันขำๆ
“พูดได้ด้วยว่ะ”
แฝดยกทุเรียนลูกโตออกมาจากด้านหลัง
ซันตาเหลือก
“เฮ้ย! นี่เอาจริงเลยเหรอ”
“เอาจริง”
แฝดทำท่าจะทุ่มทุเรียนใส่ ซันรีบวิ่งหนีออกไป แฝดเดินตามเหมือนนักล่า ดวงกับอาซ้งมองระอา

ซันวิ่งหนีแฝดมาในตลาด ชนกับแหววพอดี
“หนีอะไรมาน่ะ”
“ไอ้เด็กปิศาจ”
แหววหันไปมอง แฝดยืนถือทุเรียนพร้อมล้างแค้น
“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย”
“ก็แค่แกล้งมันนิดหน่อย มันจะล้างแค้นแบบเอาถึงตายเลยน่ะสิ”
“ไม่เป็นไร...ฉันเป็นคนรักเด็ก เดี๋ยวฉันเคลียร์ให้”
แหววนั่งย่อลงหน้าตาเป็นมิตรต่อหน้าแฝด
“ไงจ้ะเด็กน้อย โกรธอะไรมา”
แฝดหน้านิ่ง ไม่เป็นมิตร
“ไหนดูซิ ไอ้ซันมันแกล้งหนูตรงไหนบ้าง”
แฝดหน้านิ่ง ไม่เป็นมิตรเหมือนเดิม แหววลูบหัว
“ไหนให้พี่ดูซิ”
แฝดไม่เอาด้วย คว้าแขนมากัด แล้วเข้าตะครุบแหววเหมือนหมา แหววกรี๊ดโวยวาย ซันคว้าไม้หน้าสามใกล้มือได้จะฟาดแฝด อั้มกับลั้นลาโผล่เข้ามาก่อน
“ว๊าย...ตายแล้ว แกจะทำอะไรลูกฉันน่ะไอ้ซัน”
แฝดพอเห็นอั้มก็ทำหงอ เข้าอ้อน น่าสงสาร ซันโวยใส่
“ก็ลูกเจ๊ตะครุบแหววจะลากไปกินในน้ำน่ะสิ”
อั้มปรี๊ดขึ้นทันที
“อีบ้า...ลูกฉันไม่ใช่ไก่”
ลั้นลามองหน้า
“แน่ใจ๊...เขาหมายถึงไก่เหรอ”
แหววสะบักสะบอม มองอั้มกับลั้นลา มองแฝดกับอั้ม สลับมองแฝดกับลั้นลา
“สาบานทีว่าไม่ใช่ลูกเจ๊ลั้นลา”
“อีบ้า...มันเหมือนฉันตรงไหน”
“ถามว่าไม่เหมือนตรงไหนดีกว่า”
อั้มชี้หน้า
“นี่พวกแกมาทำร้ายลูกฉันทำไม”
แหววจะพูด ซันห้ามไว้
“ไม่ต้อง เดี๋ยวจัดการเอง” ซันหันหาอั้ม “โห...เจ๊ พูดอะไรดูด้วย ดูสภาพแหววสิ แล้วดูลูกตัวเอง”
อั้มเห็นแหววสะบักสะบอม หันไปดูแฝดก็เห็นเศษผ้าติดอยู่ที่ปาก
“ก็ไม่ว่ามันจะทำอะไร มันก็เป็นเด็ก ยังไม่ได้หัดพูดเลยด้วย”
ซันแย้ง
“ไม่หัดพูดอะไร ฉันเห็นมันพูดอยู่”
อั้มเถียง
“บ้า...เด็กเพิ่งเกิดใครจะพูดได้”
ลั้นลาเบ้หน้า
“กล้าพูดเนอะ มันคลอดออกมาตัวขนาดนี้ อะไรก็เกิดขึ้นได้หมดแหละ”
อั้มไม่พอใจ
“ลูกฉันออกจะน่ารักน่าเอ็นดู พวกแกก็พูดอย่างกับมันเป็นตัวประหลาด”
อั้มหันไปที่ลูกตนเห็นกำลังปอกทุเรียนด้วยมือเปล่า แหกออกมาเป็นพูๆแล้วกินอย่างเอร็ดอร่อย ลั้นลาถอนใจ
“ฉันว่าแกพามันไปหาหมอเถ๊อะ มันอาจจะก่ออาชญากรรมในไม่ช้านะ”
อั้มชักฉุน
“พวกแกก็พูดกันเกินไป รุมประณามเด็กแบบนี้” อั้มหันไปบอกแฝด “นิชคุณ กลับบ้านกันลูก”
อั้มจูงนิชคุณกลับบ้าน ลั้นลามองอย่างเวทนา
“ฉันว่าฉันผิดปกติที่สุดในตลาดแล้วนะ เจออีเด็กนี่เข้า ฉันอายเลย”
ลั้นลาเดินจากไป แหววส่งยิ้มให้ซัน
“ขอบคุณนะที่ช่วยฉันอีกแล้ว”
“ช่วยอะไร ถ้าช่วยเธอไม่สภาพนี้หรอก ดูสิ เยินเชียว”
“เหรอ”
แหววจับหน้าตา ห่วงสวย

ดวงเพิ่งเสร็จจากงานเหงื่อโชก หนูดีกับสายมุกเดินมาเจอพอดี หนูดียิ้มดีใจ
“อ้าวดวง”
“ครับ”
“เสร็จงานรึยังเนี่ย”
“เสร็จพอดีครับ”
“พอดีเลย ฉันกับมุกกำลังจะไปหาข้าวกินกัน ไปด้วยกันสิ”
ดวงลำบากใจ
“อย่าดีกว่าครับ ผมตัวสกปรกมากเลย แล้วแต่งตัวไม่สุภาพด้วย”
หนูดียิ้ม
“ไม่เป็นไรหรอกน่า...ไปด้วยกันเถอะ”
ดวงเหลือบตามองสายมุก
“ผมว่าคุณมุกคงไม่อยากให้ผมไปด้วยหรอก คงอยากคุยกันตามประสาเพื่อนมากกว่า”
“มุกไม่ว่าอะไรหรอก เพราะถ้ามุกว่า...เราก็ไปกินกันสองคน เพราะฉันมีเรื่องจะคุยกับดวงพอดี”
สายมุกรู้สึกหวงๆ
“ก็ไปด้วยกันเนี่ยแหละ ไม่เห็นจะเป็นไร”

ดวง หนูดี สายมุก เดินอยู่ในห้างสรรพสินค้า
“ผมไม่น่ามาเลย สภาพผมดูแย่จัง” ดวงบอกอย่างเขินๆ เพราะเขาแต่งตัวมอซอ
หนูดียิ้มแย้ม
“ก็ไม่เห็นจะแย่ตรงไหนนี่”
“พวกคุณกินกันไปเถอะครับ ผมขอตัวดีกว่า”
สายมุกนึกได้
“ถ้าไม่สบายใจ ฉันมีสูทอยู่หลังรถ เอามาคลุมก่อนมั้ย”
หนูดีขัดขึ้น
“จะบ้าเหรอมุก ตัวเธอก็แค่นี้ ดวงจะใส่ได้ยังไง...เอางี้ดีกว่า”
ขณะเดียวกันนั้นมีชายคนหนึ่งใส่สูทเข้ามาในร้านไม่ได้ดูหรูหรามาก เหมือนพนักงานออฟฟิศปกติ หนูดีรีบเดินเข้าไปหา
“คุณคะ ฉันขอซื้อสูทต่อคุณหน่อยสิ”
ชายคนนั้นงงๆ
“เอ่อ แต่...”
หนูดีควักแบงค์พันเป็นฟ้อนจ่ายให้โดยไม่ถามราคา ชายคนนั้นเห็นเงินก็รีบรับไว้ แล้วถอดให้ทันที
“เอาไปเลยครับ”
หนูดีเอาสูทมายื่นให้ดวง
“ใส่สิ จะได้สบายใจ”
ดวงรู้สึกไม่สบายใจ
“คุณหนูดีทำแบบนี้ ผมยิ่งรู้สึกแย่นะครับ”
“ถ้าดวงไม่ใส่ ฉันก็จะให้เด็กเสิร์ฟละนะ”
ดวงจำใจรับมาใส่
“ใส่แล้วดูดีออก ว่ามั้ยมุก”
“รีบเข้าไปกินซะทีเถอะ ฉันหิว”

สายมุกเดินนำเข้าไป
หนูดี ดวง สายมุกนั่งกินข้าวกัน ดวงหันมาถาม

“เห็นว่าคุณหนูดีมีเรื่องจะคุยกับผม เรื่องอะไรครับ”
“อ๋อ ใช่...พอดีฉันเช่าแผงในตลาดไว้...ดวงจะมาขายอะไรดีล่ะ”
สายมุกกินน้ำอยู่ถึงกับน้ำพุ่งออกมาทันที ดวงตกใจ
“คุณมุกเป็นอะไรรึเปล่าครับ”
“ขอโทษที ไม่มีอะไร”
สายมุกจัดการเช็ดปากเรียบร้อย ดวงหันไปคุยกับหนูดีต่อ
“คุณหนูดีหมายความว่ายังไงครับ”
“ก็หมายความว่า ฉันเช่าแผงในตลาดไว้ให้ดวงมาเปิดร้านไง ดวงอยากขายอะไรก็ได้เลยนะ จะได้ไม่ต้องไปรับจ้างเข็นผักอะไรนั่นอีก งานแบบนั้นมันหนัก”
ดวงไม่เข้าใจ
“เช่าให้ผมทำไมครับ”
หนูดียิ้มๆ
“ไม่มีอะไร...ก็แค่สายมุกบอกว่าที่ตรงนั้นมันว่าง อยากให้มีคนมาเช่า ฉันก็เลยเช่า”
สายมุกตะลึง
“ฉันพูดแบบนั้นด้วยเหรอ”
“เฉยเหอะน่า” หนูดีหันไปพูดกับดวงต่อ “แล้วดวงจะว่ายังไง”
“มันไม่มีเหตุผลพอที่ผมจะรับข้อเสนอนี้เลยครับ”
หนูดีชะงัก
“ทำไมล่ะ โอกาสมันไม่ได้มาบ่อยๆนะ”
ดวงตัดสินใจ
“ไม่ดีกว่าครับ”
หนูดีจ๋อยไป
“มุกช่วยพูดหน่อยสิ”
สายมุกถอนใจ
“ฉันก็ว่ามันดูแปลกๆไปรึเปล่า”
หนูดีหน้าเหวอ

อ่านละคร มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 26 วันที่ 1 พ.ย. 55

ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทประพันธ์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด บทโทรทัศน์โดย : วาทินีย์ โอฬาร์กร / พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด กำกับการแสดงโดย: พิง ลำพระเพลิง
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศทุกวันจันทร์-วันพุธ เวลา 07.30/11.00/20.00 น.
ละครเรื่อง มนต์รักตลาดสด ออกอากาศวันแรกเริ่มมวันพุธที่ 12 กันยายน 2555 ทางช่อง 8
ที่มา manager.co.th